Niekiedy zdarza się tak, że norma prawna nie jest przez drugi czas realizowana. Przez teoretyków jak i praktyków prawa uważana jest za normę nieefektywną i taką, która przestała być wiążąca. W takim przypadku norma może stracić moc obowiązującą, wówczas mówi się o desuetudo.

W ten sposób moc obowiązującą mogą stracić zarówno ustawy jak i umowy. Ze względu na to, że trudności sprawia ustalenie kiedy dana norma prawna straciła rzeczywiście moc obowiązującą, instrument prawny jakim jest desuetudo jest stosowany w praktyce bardzo rzadko. Należy pamiętać, że by norma została wyeliminowana z systemu prawnego muszą bezwzględnie spełnić się oba wymienione warunki.

Nie wystarczy, by norma nie była realizowana, należy jednoznacznie uznać ją za niewiążącą. Wynika to z faktu, iż norma może nie być realizowana ze względu na opieszałość organów państwowych. Przykładowo, może istnieć norma sankcjonowana i sprzężona z nią norma sankcjonująca, ale ze względu na złe działanie wspomnianych organów adresat normy za niewypełnienie nałożonego na niego obowiązku nie spotka się z przewidzianą przez normę sankcją.